Portugal 2012 - Algarve
Eens wat anders dan de standaard wielrenvakanties. Eind januari is het weer in Zuid Portugal erg aangenaam in vergelijking met het koude Nederland, en laat ik nou net in die periode op conferentie (BIOSTEC) gaan naar Vilamoura. Een extra hotelovernachting en een vroeg vliegtuig voegen twee extra dagen zon toe aan dit verblijf met op geringe afstand gelegenheid tot het huren van een racefiets. Met een graadje of 18 en volop zon, prima omstandigheden om de omgeving op twee wielen te verkennen.
Dag 1: 30-01-12 : Vilamoura - rondrit (78.3km, 1150hm)
Erg spijtig, maar ik heb gisteravond de afloop van de WK sprint (schaatsen) niet meer mee kunnen maken. Na de 500m gauw naar bed, want de wekker staat op... schrik niet... 3.40u. Gegeven de weersverwachtingen voor vannacht toch maar ietsjes extra reservetijd nemen (aangezien sneeuw en gladheid wordt verwacht en ik door de lage temperaturen vast de ruiten moet krabben). Het ontbijt doe ik wel in de auto. Met de ijskrabber in de aanslag kom ik bij de auto, maar behoudens een dun laagje sneeuw (ja, de wereld was wit, een hele prestatie in de winter van 2011-2012), zijn de ruiten vrij, dus die extra tijd had hiervoor niet gehoeven. De grote wegen zijn ook geheel vrij, dus ik had nog iets langer kunnen blijven liggen... pech gehad. Om 3.59u rij ik weg in een gloednieuwe huurauto (slechts 123km (mooi getal) op de teller toen ik hem gistermiddag ophaalde). De reis verloopt vlot en Rotterdam Airport is gauw gevonden in deze laagvlieger: een Fiat Punto, uitvoering Evo Racing. En dat laatste wou hij wel, ongemerkt rijdt 'ie al gauw te hard, dus wat extra opletten :). Vergeefs gezocht naar leuke muziek op de radio, dat kennen ze niet op dit moment van de dag, zo blijkt. Het inchecken, de douane en boarding verlopen vlotjes en ook de vlucht verloopt probleemloos. De koffer is gauw gevonden op Faro Aeroporto en dan per taxi naar het hotel. Ik heb geluk, want de kamer is al gereed. Na m'n spul gedropt te hebben eerst maar achter de huurfiets aan. Het is even zoeken naar de bushalte, maar ook dat lukt met behulp van een zeer behulpzame lokale bewoner die me zelfs in het Engels te woord staat. Het is geen geweldige fiets, maar ok, ik red me er wel mee. Blij dat ik wat handig ben, want de stuurpen moet omgekeerd worden, achterrem rechtgezet en bijgesteld, km-teller ingesteld en nog wat routine dingetjes alvorens hij mijn goedkeuring verdient... daar hadden ze best wat meer aandacht aan mogen besteden voordat ze hem mij verhuurden.
Al met al duurt het dus wat langer dan gepland voordat ik op de fiets zit, maar om 13.30 ben ik op pad. Mijn gedetailleerde voorbereiding op de route was niet alleen handig, maar in dit gebied simpelweg noodzakelijk, want er staat hier bar weinig aangegeven. Lang niet alle plaatsjes die je binnenrijdt hebben een naambordje, laat staan dat er consequent en frequent richtingen aangegeven worden tussen de plaatsen. Toch nog maar eens denken over een navigatiesysteem voor op de fiets... Hoe dan ook, met de afgelegde afstand op de km teller en mijn aantekeningen van de route die ik vooraf per googlemaps heb verkend (helaas geen streetview in dit gebied, maar de satellietbeelden bleken genoeg). De eerste heuveltjes zijn vrij geleidelijk en gaan best aardig, ook al staat er een flinke wind op kop. Zodra het wat serieuzer op en neer gaat, knalt echter de hartslag omhoog en als ik in de klim nabij São Sebastião een bordje 10% passeer gaat 'ie voorlopig niet meer naar beneden (de foto van het bord is overigens genomen aan de andere kant van de top, vlak voor de afdaling, want in de klim stoppen was er niet bij). Er dienen zich haarspeldbochten aan en ik heb geen idee hoe lang het nog is. Het mag dan een compact crankstel zijn, maar ik heb serieuze heimwee naar mijn tripletje. Het is harken op deze klimmen die een stuk langer en steiler zijn dan ik dacht. Roepen om m'n moeder heeft niet zoveel zin, want die zit een aardig end weg van hier, dus niet zeuren maar trappen. 
Als ik zo'n 30km gefietst heb, toch maar even op het kaartje kijken hoe het vervolg eruit ziet. Meer van hetzelfde: continu op en af, zo luidt het program. Nog 90km te gaan... dat is wel erg ver in deze (niet zo geweldig getrainde) toestand en ik wil ook nog wel voor het donker terug zijn :). Dan maar verstandig zijn en de doorsteek maken. Gelukkig is die niet moeilijk te vinden: een wat grotere weg snijdt een lus af en zo kom ik een stuk verder op de route, zodat die naar verwachting zo'n 70km zal zijn. Ook hier is het geen meter vlak, dus makkelijk is het zeker niet, en de vermoeidheid begint ook de kop op te steken, als blijkt dat ik een afslag gemist heb. Onbedoeld komt er zo nog een lusje bij en worden het 78km. Ik doe me tegoed aan de (uit Nederland meegebrachte) stroopkoeken, want na de nu al lange dag, mag er wel weer wat voer in... en het duurt nog wel even voordat de restaurants open zijn. Na een heerlijke douche plof ik eerst neer, en pak de laptop nog maar even op schoot. Eens kijken wat er hier aan restaurants in de buurt zit. Ik vind een paar suggesties op internet en zie dat ze vanaf 18.30u zo ongeveer open gaan. Een blik op de klok doet vermoeden dat ik zo langzamerhand wel op pad kan. Alle eetgelegenheden blijken echter nog dicht... een blik op mijn telefoon biedt uitkomst: het blijkt een uur te vroeg; mijn laptop kent nog Nederlandse tijd, en hier is het een uur vroeger. Bah... nog een uur wachten met rammelende maag. Terug naar het hotel, daar heb ik geen zin in, dus dan maar aan de wandel, ondanks de protesterende benen. Ik vind een restaurant dat om 18u open gaat, dus dat scheelt alweer iets in het wachten, maar als ik tegen die tijd terug kom, blijkt de boel nog dicht: rustig aan worden de voorbereidingen gedaan en hangt de serveerster nog aan de telefoon. Nog 15 rammelende minuten later kan ik naar binnen en bestel een flink uit de kluiten gewassen steak. Het smaakt heerlijk (aan de andere kant, wat smaakt niet als je honger hebt). Terug in het hotel val ik haast om van de slaap. Het is slechts 20u (lokale tijd), maar alle extra uurtjes die ik vandaag al in touw ben tellen aardig op. De ogen gaan dicht en ik ben in no-time weg. Om 22.30u nog even wakker van dichtgesmeten deuren van andere hotelgasten en een blafconcert van alle honden uit de buurt, maar daarna als een roos geslapen.
De route van vandaag was gebaseerd op route 1 van Megasport, met een doorsteek van Benafim naar Salir en het missen van de afslag nabij Goncinha zorgde voor een extra lusje via Esteval. Al met al kwam de afstand uit op 78.32km, op 1 seconde na 3 uur op de fiets gezeten (26.27km/u gemiddeld) en in de afdaling net even boven de 60 km/u gepiekt. De hartslagmeter geeft 1150 hoogtemeters aan.
Dag 2: 31-01-12 : Vilamoura - rondrit (104.8km, 1530hm)
De benen voelen wonderwel goed aan na de afstraffing van gisteren. Vol goede moed dus op pad voor ronde 2 door de Algarve. Ditmaal zijn de klimmen iets geleidelijker (maar wel langer) en dat komt niet verkeerd uit. Toch is het nog wel harken geblazen zo nu en dan vanwege de grote versnellingen. Het blijft apart om op meerdere honderden meters hoogte te zijn en de zee te zien (slechts zo'n 20km verderop), de uitzichten zijn prachtig. In een klein plaatsje met de klinkende naam Querença sta ik op de top van één van de vele heuveltjes even stil om op m'n kaartje te kijken als er een drietal oude mannen op me af komt lopen. Eén van hen steekt mij de hand toe en begint in het Portugees. Her en der herken ik een woord ('trabalho'->'werken', ja dat is het hier wel) en hij noemt de ronde van Portugal, maar veel kan ik er niet van maken. Zijn kompaan steekt de helpende hand toe en vraagt of ik Engels spreek, waarna hij me verteld dat de man die mij aansprak vroeger de ronde van Portugal heeft gereden. De tolk loopt door, dus het vervolg van het verhaal mag ik zelf proberen te vertalen, ik gok dat hij aangeeft dat ik goed door moet trainen zodat ik ook nog eens de ronde van Portugal zal rijden, wat hem op z'n 73e niet meer lukt. Afijn... het zal iets in die richting geweest zijn. Ik krijg nogmaals een stevige handdruk en vervolg mijn weg. Ik neem nog even een kijkje bij de oude ruïne, maar meer dan een klein bergje stenen tref ik niet aan... als dat de toeristische trekpleister is waar al die borden in de omgeving naar verwijzen...
Dan volgt de lange klim (zo'n 10km) naar Barranco do Velho alwaar ik maar eens een eettentje op zoek. Gelukkig is er hier wat te vinden, want dat is zeker niet in ieder dorpje hier het geval. Een lekkere tosti ham/kaas gaat er maar al te goed in. Nog even in het zonnetje uitbuiken, kan m'n shirt meteen even wat drogen, want anders is het straks wel frisjes in de afdaling. Vanaf hier verlaat de route de doorgaande wegen en rij ik kilometers achtereen zonder ook maar 1 andere verkeersdeelnemer tegen te komen. De huurfiets blijkt een ramp te zijn in de bochtige afdaling, hij wil gewoon niet insturen zoals ik wil, en tot twee keer toe moet ik in de ankers omdat ik anders niet genoeg heb aan de neergelegde hoeveelheid asfalt. Dan maar wat gas terug; jammer, want de afdaling hier is wel bochtig, maar ook overzichtelijk en door 'the middle of nowhere', dus weinig wegverkeer.
Het navigeren gaat ook hier prima, totdat ik ineens op een t-splitsing uitkom die ik blijkbaar over het hoofd heb gezien in de voorbereiding. Met een goede dosis richtingsgevoel kies ik voor 'rechts', en na een 500m kan ik het verifiëren door een lokale bewoner te vragen. Het blijkt de juiste richting. Even langs wat wegwerkers manoeuvreren, want eigenlijk blijkt deze weg opgebroken (en afgesloten), maar ik kan er prima langs. Het laatste stukje voert helaas over een drukke autoweg, maar gelukkig voornamelijk in iets dalende lijn, waardoor het tempoverschil met de rest van het verkeer niet al te groot is. Terug bij het hotel staat de teller op 105km en dat is ook wel in de benen te voelen. Eerst maar eens even de beentjes omhoog... daarna maken we wel zin om de laatste 7km terug naar de fietsverhuur te rijden. Wanneer ik het hotel verlaat, zie ik een busje van de verhuurder staan, en deze blijkt net een fiets hier af te leveren. Even overleggen of ik m'n fiets niet gewoon hier kan afgeven, dat scheelt me 20 minuten fietsen en een busreis (+wachttijd). De verhuurder stemt in, dus dat scheelt weer. Tijd voor een heerlijke warme douche. Vooral de achillespezen hebben op hun donder gekregen vandaag... oh, wat doet lopen zeer :).
De route van vandaag was gebaseerd op route 2 van Megasport, waarbij ik de bovenste lus (vanuit Barranco do Velho heb laten zitten). Daarmee kwam de route uit op 104.81km. Ik ben 4u onderweg geweest (gemiddeld 25.95km/u) en in de afdaling dit keer net even boven de 70 km/u gepiekt. Deze route kende 1530 hoogtemeters.
Resterend verblijf
Na twee dagen fietsen, volgen enkele dagen met een gezonde mix van mentale inspanning en ontspanning in een zeer aangenaam klimaat. Op de conferentie doe ik menig idee en contact op en tussendoor is er voldoende gelegenheid om met collega's en opgedane kennissen de omgeving te verkennen en zelfs nog even de Atlantische oceaan te ervaren... oeh, wat was dat koud. Bij terugkomst in Nederland volgt een aangename verrassing: vanuit het vliegtuig wordt een prachtige blik op een winters Pernis gegund vlak voor de landing in Rotterdam. Gelukkig heb ik mijn winterjas meegenomen, want het is -8, zo'n 25 graden kouder dan het zonnige oord dat we net verlaten hebben.
