Update: foto

Afgelopen vrijdag waren de omstandigheden goed genoeg voor een tweede poging van een eerder gestelde uitdaging: met de fiets van Eindhoven naar m'n ouders in Stadskanaal.
Vorig jaar bleek op de geplande datum de wind hard uit tegengestelde richting te waaien en was de optie om af te stappen er makkelijk doordat mijn broer met de auto op een aantal punten stond.

Dit jaar wist ik waar ik op moest letten: minder makkelijk af kunnen stappen en betere weersomstandigheden. Tot mijn schrik zag ik gedurende de week de voorspelde windrichting telkens ongunstiger worden: was het eerst Oost, later Noord en uiteindelijk Noord-Oost, precies tegen dus. Gelukkig bleef de verwachte windkracht laag: 2 a 3. De zon zou aanwezig zijn, maar ook wat bewolking, nouja, we wagen het er maar op.

De ochtend begint met mist, als ik om 6.39u op de fiets stap. Met het buitenrijden van de stad wordt de mist zo nu en dan wat dichter, maar het duurt gelukkig niet al te lang voordat het zonnetje verwoede pogingen doet om door de mist heen te breken. Rondom 8u lukt dat ook en zie ik voor het eerst scherpe schaduwen. Meer en meer wint het zonnetje en voordat ik echt erg in heb, zit de eerst 100km er al bijna op als ik Arnhem nader. Ik heb de route zo gepland dat ik de Italiaanse weg mee kan pikken. Deze klim is, naar verluid, buiten Limburg gerekend, één van de stevigste klimmen in Nederland. Gedurende 750m stijgt de weg, waarvan 300m aan 7 a 8 procent. Ik wist alleen niet dat het een klinkerpaadje was dat in behoorlijk slechte staat was, jammer. Desalniettemin een leuke afwisseling tijdens zo'n lange vlakke tocht. Het is ondertussen 10u en ik zie bij het binnenrijden van het centrum van Arnhem een terrasje van een café/restaurant dat al open is. In een heerlijk zonnetje geniet ik van een kop thee.

De route vervolgt langs de voet van de Posbank, die ik dit keer links laat liggen. Het is nu doorsteken naar de volgende heuvelrug, vanuit Holten volgen de Motieweg, Diepe Hel en Holterberg, die leiden naar Nijverdal. De klok staat op 12.50u, de teller op 170km en ik heb wel trek gekregen. Het is ondertussen redelijk bewolkt geraakt en een beetje fris. Tijd om een restaurant op te zoeken en wat warms te eten. Een heerlijke pannenkoek met appel en rozijnen gaat er wel in. Ik neem mijn tijd tijdens deze pauze om weer voldoende energie op te doen voor de laatste etappe, want er staan nog een kleine 100km op het programma.

Uiteindelijk heb ik 70 minuten over de lunch gedaan, mede door de niet al te vlotte bediening, maar daar heb ik nu geen enkel probleem mee, ik kan lekker weer wat op temperatuur komen. Bovendien kan de pannenkoek nog even wat zakken voordat er weer 'gehobbeld' moet worden. Als ik weer op de fiets stap, klaar het ook verder op en komt de zon weer tevoorschijn. Een korte omleiding ivm wegafzetting in Nijverdal kan de pret niet drukken en al gauw vliegen de kilometers alweer onder de wielen door. De kilometerteller staat steevast op zo'n 34 a 35km/u. Ik moet alleen zo nu en dan even stoppen om m'n routeblad goed te kunnen lezen, vooral als ik over klinkers rij, is het lastig om de kleine lettertjes te lezen, daardoor zakt mijn gemiddelde aardig. Desalniettemin gaat het navigeren vrij makkelijk, ook omdat ik de satellietbeelden (en google streetview) van te voren heb bekeken. Ook kom ik telkens dichter bij bekend gebied, en de laatste 40km gaat over bekende wegen en heb ik de routeplanning niet meer nodig. Met deze extra motivatie gaat de snelheid nog wat omhoog (zo'n 37km/u). De wind draait ondertussen behoorlijk en zo nu en dan heb ik er flink tegenin, maar even later er zelfs even vooraan. Toch staat hij voornamelijk schuin tegen op dit laatste stuk.

Als ik het eindpunt al kan zien, blijkt dat de brug bij de sluis buiten gebruik is en mag ik nog 2 km omrijden om via een volgende brug het kanaal over te steken. Dit stukje is gelukkig het probleem niet en om 17.15u kom ik dan werkelijk aan na 271.6km, waar m'n moeder al staat te wachten (ze had me aan de overkant van het kanaal zien langskomen).
In totaal heb ik er 10u35m voor nodig gehad (inclusief pauzes), waarvan 8u44m netto fietstijd: 31.1 km/u gemiddeld. Dit is de route die ik geheel in m'n eentje gereden heb.

's Zaterdags heb ik lekker uitgereden tijdens een ritje met mijn oude club: De Windhappers en 's zondags weer terug. Dit keer per fiets naar Assen, daarna de trein naar Den Bosch en de laatste ~50km weer per fiets naar Eindhoven. Het is heerlijk weer, dus lekker genieten van deze mooie afsluiting van een geweldig lang-fietsweekend.

O ja... voor wie benieuwd is naar m'n bepakking: die was erg beperkt. Afgezien van de fietskleding die ik aan had, regenjasje en muesli-reepjes etc (al wat nodig is tijdens de rit) bestond mijn bepakking slechts uit m'n hooikoortsmedicatie: twee pillen en een flesje oogdruppels; ik had al eerder een paar schoenen en wat kleding aan m'n ouders meegegeven :).

Door vakantie :) enige vertraging opgelopen (in het schrijven van dit verslag).
Maar... op 14 augustus stond Luik - Bastenaken - Luik weer op het programma. Dé ideale voorbereiding op mijn vakantie in de Pyreneeën, 1 week later, ware het niet dat de vakantie 1 week vervroegd werd. Nu zit er maar 1 dag tussen, vooruit, de busreis tellen we ook als herstelmogelijkheid: 2 dagen. Veel te leuk om te laten schieten en bovendien rekenen m'n ouders er ook op; zij gaan weer, net als 3 jaar geleden, mee en gebruiken de auto voor een rondreisje door de Ardennen waar we elkaar her en der treffen.

Om, schrik niet, 3.55u staat de wekker en om 4.30u vertrekken we. Ik wil namelijk een beetje op tijd zijn om de auto nog wat dichterbij de start kwijt te kunnen. Door af en toe dichte mist rijden we naar luik, maar langzamerhand klaart het meer en meer op; het belooft een prachtige dag te worden. We kunnen nog net de auto op een parkeerplaatsje kwijt en (m'n ouders) hoeven dus niet 2,5 km naar de start te overbruggen (vanaf de eerstvolgende parkeergelegenheid). Na het ophalen van de startkaart, bevestigen van stuurnummer en het halen van de eerste stempel, ga ik om 6.20u echt op pad.

Het is nog fris (11 graden), maar in de wetenschap dat het vlot warmer zal worden, wil het best in kort tenue. Ik weet, de eerste klim (Côte d'Embourg) ligt op 5 km, dus goed warmrijden is het devies. Met goede moraal ga ik van start en ben al lekker opgewarmd voordat de eerste hoogtemeters overwonnen moeten worden. Ik vlieg werkelijk de eerste klim op. Met speels gemak haal ik honderden renners in op deze goed-lopende klim, een mooie opwarmer.
Dan volgt een glooiend stuk naar de eerste pauze in Harre, op 50km, waar ik met de familie heb afgesproken. Als ik de bocht om draai, zie ik m'n vader al klaar zitten met de camera in de aanslag. Verbaasd dat ik er nu al ben, spreken we elkaar even, ik tank bij en ga meteen weer door richting Bastenaken, waar op 90km de tweede stop is. Het parcours wordt ondertussen al aardig leeg en ik geniet van de mooie uitzichten. In de dalen hangt nog mist, wat er van bovenaf prachtig uitziet, terwijl de zon meer en meer voor aangenamere temperaturen zorgt.

Er zit een tweetal in mijn wiel, maar overnemen doen ze niet. Het gaat nog steeds erg lekker, maar ik hou wel m'n hartslag in de gaten om niet té gek te doen; het is nog ver. Kort voor Bastenaken besluit ik om het even wat rustiger aan te doen. De vruchtenyoghurt smaakt goed bij de pauze en ik raak aan de praat met een paar anderen. Dit zou een leuk groepje zijn om het volgende stuk mee samen op te rijden, want na Bastenaken volgt eerst een vrij doods stuk met veel vlak of licht glooiend terrein. Maar... als ik m'n bidon nog even moet vullen, zie ik ze net vertrekken. Nouja, dan maar alleen. Een paar minuten later vertrek ik ook. Na een paar kilometer rij ik iemand voorbij die aanpikt. We babbelen even wat en rijden verder samen op. Op een licht dalende strook neemt hij even over, maar eerlijk gezegd gaat het mij wat te langzaam, dus al gauw pak ik de kop weer.

Dan zie ik héél in de verte dat groepje van 6 rijden en ondanks dat het verstand zegt dat ik nu rustig aan moet doen voor wat nog komen gaat, kan ik het toch niet laten om de achtervolging in te zetten. In volle vaart dicht ik het gat vrij vlot, en op steun hoef ik niet te rekenen: als ik met m'n elleboog vraag om over te nemen, voel ik een hand op m'n rug met begeleidende woorden: "Ik ben blij dat ik je wiel kan houden, overnemen zit er niet in, dus ik blijf even asociaal in je wiel zitten.". Dus dan zelf maar... als we aansluiten, wordt ik bedankt voor de lift en kan ik even recupereren aan de staart. Tot aan de Wanne blijven we bijeen en wordt het kopwerk enigszins gedeeld. Een paar km voor de klim krijgt men echter blijkbaar de schrik in de benen en wil niemand meer overnemen. Kortom, G-J doet het wel weer...

Op de Wanne is het druk; hier komen de kortere routes er weer bij. De klim loopt lekker en bovenop zie ik al gauw m'n ouders weer staan. Iets in mijn voet heeft niet helemaal goed gezeten en er is wat in de knel komen te zitten. De pauze komt als geroepen om even m'n voet te luchten en ontlasten. Bij het stempelen hoor ik, tot mijn verbazing, dat ik de 4e of 5e ben die de lange afstand doet. Dan heb ik blijkbaar een hele inhaalrace gedaan. Als de voet weer tot rust is gekomen, stap ik weer op en werp me in de afdaling van de Wanne. Als je die kent, is het een heerlijke afdaling omdat je precies weet waar je moet remmen voor de soms verraderlijke bochten. Ondertussen steken m'n ouders door naar Halembreux, waar ik zo langs kom. Maar... eerst moet de Stockeu nog overwonnen worden. Ik heb hem wel eens frisser beklommen, maar kom toch redelijk boven. Dan volgt de afdaling, maar vanuit Hénumont volgt een pittige klim die mij nog onbekend was. Daar waar ik dacht m'n pa en ma in volle afdaling te treffen, moet nu stevig geklommen worden.

Jammer genoeg volgt nu een tussenstuk in Westelijke richting, dat eigenlijk niet past bij LBL, waar voorheen de veel mooiere omgeving van Spa aangedaan werd. Als dan in Vauxchavanne bij de controlepost ook nog eens geen water blijkt te zijn, daalt de moraal aardig. Er wordt nieuw gehaald, maar het duurt nog 10 minuten voor het er is. Aangezien ik geheel zonder zit en de zon er flink op brandt, heb ik geen keus en wacht. Dan volgt een ware stormloop terwijl er slechts halve liters per persoon worden verstrekt. Een jammerlijk saai stuk volgt naar Remouchamps, waarop ik opvallend veel deelnemers volkomen uitgeput naast de weg zie zitten, maar dan volgt mijn favoriet: de Redoute. Ondanks dat ik goed kapot zit, loopt hij lekker al kan ik niet meer opschakelen na het steilste stuk, daarvoor wil de hartslag niet meer voldoende omhoog. Desalniettemin blijft de cadans goed terwijl ik door vele toeschouwers complimenterende aanmoedigingen ontvang. Bovenop is het erg warm (29 graden), dus de verfrissende appel gaat er wel in.

De Col du Hornay vormt geen obstakel meer want met een flinke elan stort ik mij op de slotkilometers. Tot slot volgt namelijk de heerlijke bijtrap-afdaling tot in Luik. Zoals ieder jaar, is het hier weer heerlijk stofzuigeren. Met telkens meer rijders in mijn wiel, trek ik het tempo op tot boven de 50 km/u. Af en toe probeert een ander over te nemen, maar ze weten het tempo niet vast te houden, dus al gauw zit ik weer op kop. Wat een geweldig gevoel van macht. Heerlijk!
Dat de stoplichten in Luik nogal tegenzitten kan de pret niet drukken, na ieder stoplicht trek ik de boel weer in gang door volle bak naar de finish te rijden. Met een grote glimlach passeer ik de finishboog. Na het halen van de laatste stempel gaat de fiets in de auto, en als ik me wil omkleden begint het te regenen. Nu kan het geen enkel kwaad meer, wat een timing!
Tijdens de rit naar huis vallen langzamerhand de oogjes dicht. Moe maar voldaan...

Samenvatting: 247,6km; 3615hm; 10:06:08; 28km/u.

Gisteravond was zo'n avond dat alles klopt. Gewoon een woensdagavond-training van de club en gezien zaterdag Luik-Bastenaken-Luik weer op het programma staat wil ik rustig aan doen. Door de vakantieperiode is er een stuk minder opkomst dan anders en de 'snelle groep' bestaat uit slechts drie man... zei zullen vast hebben afgezien onderweg :). Ik kies ervoor om met de 'langzame groep' mee te gaan en verschuil me mooi achter in de groep. Er rijden ongeveer 8 'snellere' jongens en 8 'langzamere' in deze groep en, ik moet zeggen... er wordt keurig rekening gehouden met de mindere goden, en iedereen (ook ik) draait keurig mee op kop.
Bij het viaduct tussen Reuzel en Postel kan ik het niet laten even de spanning op de benen te zetten, dus van achter uit de groep rij ik naar voren en knal naar boven... Met gemak rij ik met 50km/u naar boven en bovenop staat de teller nog op 46, dat voelt goed :).
Onderweg mag een lekke band in de groep de pret niet drukken, als ons ommetje zich richting Weebosch vervolgt.

Bij het naderen van Walik ontstaat er wat onrust in de groep en wordt er wat gedemarreerd. De 'snelleren' splitsen zich af, maar ik zit nog in de tweede groep. Na het oversteken van een drukke weg moet ik dat toch maar even rechtzetten en rij in één ruk het gat van zo'n 80 meter dicht. Er volgen enkele schermutselingen als we Eindhoven/Veldhoven naderen en enigszins gefragmenteerd rijden er her en der wat plukjes. Ik zou vandaag rustig aan doen... dus vlieg ik niet direct naar de kop om te gaan 'stofzuigeren', maar laat dat eens aan mijn voorgangers over. Telkens is het de laatste man voor mij die een gat weet te dichten, dus zonder moeite sluit ik mee aan. Uiteindelijk komt alles weer samen en is het nog een paar kilometer tot aan de officieuze meet. De benen voelen zo goed aan... en zijn sterker dan de geest, want 'rustig aan' gaat nu echt niet meer op. Terwijl de rest al druk doende is met een voorbereiding van de sprint (we rijden zo'n 43km/u) besluit ik de grootmeester na te doen en versnel vanuit het 6e wiel als er nog 1,5km te gaan is (en dat is best wel ver ;) ).

Met 50km/u op de teller kom ik langs de voorste man en die weet niet aan te pikken. Nu komt het erop aan de snelheid zo lang mogelijk vast te houden. Zoals gezegd, het is nog ver, dus moet ik m'n krachten ook enigszins doseren. Ondertussen zal ik een aardige voorsprong hebben op de rest, maar eerlijk gezegd heb ik nooit omgekeken om de meute te aanschouwen :). Langzaamaan zie ik de teller teruglopen, maar na 500 meter staat hij nog op 47 en zakt vervolgens niet verder dan 44km/u. Er is nog een 700 meter te gaan en ik voel de benen vol lopen, maar opgeven... daar doen we niet aan.
Zou ik het redden, of komen ze er toch overheen... niet aan denken gewoon stoempen. M'n hartslag klimt langzaam van 190 naar 198, het lijf wil stoppen, maar daar doen we niet aan.
Met nog 50 meter te gaan kijk ik toch maar eens achterom. Daar zie ik dat de rest nog zeker 60 meter achter ligt. Super! Met gebalde vuist bol ik over de virtuele finish streep.
Er mag dan helemaal niets vanaf hangen op zo'n trainingsavond, maar wat voelt dat toch goed als alles klopt. Heerlijk!

Situatieschets

Op je werk wordt een voetbalpoule opgezet, voetbal doet je niet veel, maar onderzoek en wiskunde zit in je genen.
Dan wil je maar één ding weten: hoe goed doet een random-generator het?

Onze poule vereiste het invullen van eindstanden van iedere wedstrijd, volgorde in de eerste ronde en enkele statistieken over het gehele kampioenschap.
De grootste vraag werd eigenlijk: hoeveel kennis wil ik erin stoppen. Ik heb besloten dit heel minimaal te houden, en er min of meer vanuit te gaan dat alle landen evenveel kans maken.

Wedstrijduitslagen

Als uitgangspunt heb ik alle uitslagen van vorige WK's genomen en wedstrijden volledig geannonimiseerd (d.w.z., het doet er niet toe welk land speelt, welk land links/rechts staat en of het en eerste ronde of n-de finale is). Een blik op de data leert dat de uitslagen van de eerste zes WK's (1930 t/m 1958) erg afwijken van de rest, dus deze jaren laat ik buiten beschouwing. Gegeven deze data kun je een kansverdeling over de mogelijke uitslagen maken.
Met de gevonden kansverdeling (probability density function; pdf) weet ik nu hoe waarschijnlijk iedere uitslag is. Deze statistieken gebruik ik vervolgens om willekeurig uitslagen te genereren, gegeven de kansverdeling (een veelvoorkomende uitslag heeft een grotere kans om gegenereerd te worden).
Vervolgens hussel ik de volgorde van de uitslagen (links/rechts) nog even door elkaar met gelijke kans (50% kans op het 'flippen' van de uitslag), en klaar zijn de uitslagen voor de wedstrijden.

Uitslagen Groepsfase

Ieder van 4 landen moet een positie uit {1,2,3,4} toegekend krijgen, dus te representeren met een random gekozen permutatie van de getallen 1..4.

WK Statistieken

Wederom gebruikmakend van de statistieken van voorgaande WK's valt op dat er een duidelijk lineaire trend te zien is in het gemiddeld aantal gele en rode kaarten per wedstrijd over de jaren. Dit leent zich om lineair te extrapoleren naar 2010 en te vermenigvuldigen met het aantal te spelen wedstrijden op dit WK om zo tot het verwachte totaal aantal kaarten te krijgen.

Het gemiddeld aantal doelpunten per wedstrijd laat niet zo'n mooi verband zien, dus bereken ik het totaal aantal doelpunten als het gemiddeld aantal doelpunten per wedstrijd (alle jaren samen genomen) en vermenigvuldig met het aantal wedstrijden van dit WK.
Rest nog het ingeven van het winnende land en topscorer. Als winnende team kies ik random één van de 16 landen die volgens de gegenereerde eindstanden door zouden gaan naar de achtste finales. Nogmaals random trekken uit deze 16 levert me een tweede land, waaruit ik random één van de aanvallers kies als topscorer.

Klassering

Dan natuurlijk het belangrijkste: hoe goed doet zo'n random generator het in vergelijking tot mensen die verstand van voetbal denken te hebben :).
In onze subleague ben ik 8e van 18 geworden. In de gehele poule 29088e van 63055. Maar... laten we dat ook eens relatief bekijken: 4451/5626=79% in de subleague en 4451/7158=62%.
Kortom... door random uitslagen in te vullen eindig je in de bovenste helft en heb je 60 tot 80% van de topscore te pakken! En dat terwijl ik geen enkel onderscheid heb gemaakt wat betreft ploegen en wedstrijdfase (groepsfase/finale).

Maar... Als de score werd opgemaakt op 19 juni (meer dan de helft van het aantal wedstrijden was gespeeld), dan was de random generator superieur in onze subleague (en 4889 van 62710 overall)!
En het leukste van dit alles: het zegt veel minder over mij dan over iedereen die het op intuïtie heeft ingevuld :D.

Voor wie meer details wil zien: mijn voorspelling op vi-wkpoule.nl, en mijn voorspelling in pdf.

WK 2010 samengevat

Tot slot nog enkele beschouwingen:
Are You Qualified to Be a World Cup Referee?
Type of Soccer Injuries
The Vuvuzela Explained