Het zag er zo aantrekkelijk uit met een heerlijk zonnetje: leuke route gepland (natuurlijk niet stilstaand bij de windrichting) en op pad. Direct in het begin gaat het al veel te makkelijk: voor ik er erg in heb rij ik boven de 45 km/u... ojee... dat wordt nog wat op de terugweg. Maar ok, wie A zegt moet ook B zeggen. De eerste twee uur, waarvan het tweede uur schuin tegen de wind in was, gingen prima, maar toen stond mij nog een uur tegenwind te wachten. Ook de zon liet me even in de steek en dus krijg ik het ook nog eens koud (want ja... geen windjack aangedaan). Als ik dan ook nog een stuk slecht wegdek tref, heb ik helemaal het gevoel stil te vallen. Gelukkig duurt het niet lang voordat ik weer een fatsoenlijk stuk asfalt onder de wielen heb en wordt mijn moraal weer opgekrikt door een haakse bocht in mijn route waardoor het stuk pal wind-tegen erop zit. Bovendien zie ik in de verte een wielrenner rijden: die gaat eraan voor de volgende bebouwde kom. Niet veel later kom ik thuis. Al met al hebben wind en kou aardig tegenstand geboden, maar me er niet onder gekregen! Misschien waren de 90km in deze tijd van het jaar ook wel een beetje aan de lange kant. Maar ach... de voldoening om na een heerlijke warme douche in de luie stoel te ploffen is dan ook des te groter.