Vannacht heeft het geregend, maar de wegen drogen op en het zonnetje schijnt vanochtend. Met een graad of 10 is het niet echt koud, al staat er wel een flinke wind. Ik lees dat de ATB-route Best ook na regen begaanbaar is, dus laten we dat maar eens proberen.

Op de heenweg pik ik nog even het klimmetje in Meerhoven (Waterrijk) mee, maar behoudens een wat glibberig pad (nog zeer nat) omhoog is er daar niet zo heel veel te beleven... of heb ik iets gemist? Doorsteken naar Best om daar eerst maar eens de kortere Zuidlus te rijden. Niet al te gek doen, want ik ben op nieuw terrein en bovendien de eerste keer dit seizoen op een glibberig parcours op de cyclocrosser. Ik ben blij de banden niet te hard op gepompt te hebben, want er staan flink wat plassen op het parcours met de nodige blubber. Ondanks dat het tempo relatief laag ligt, haal ik menig mountainbiker in en vermaak me prima. Rondje twee gaat wat vlotter en ik pak een paar springschansen mee. Fun-factor heeft deze route zeker!

Tijdens rondje drie zie ik dat cyclingteam Baby-Dump verzamelt (hun ploegwagen had ik bij het aanrijden al zien staan) en in tweetallen op een deel van het parcours wat sprintwedstrijdjes begint. Als twee cyclocrossers net voor mij het parcours op draaien voor hun wedstrijdje aarzel ik niet en zet aan om in hun spoor te volgen. Er blijkt dit keer een derde (op MBT) mee te starten, dat zie ik te laat, dus ik zit in de sandwich. Tot mijn verbazing kan ik het tempo vrij makkelijk volgen, al is het wel even wennen om op hoge snelheid vlak achter een ander de bochten in te sturen. Aan mijn techniek ligt het niet, want in de bochten verlies ik helemaal niets. Op een langer recht stuk (kort voordat ze terug bij hun start zullen zijn) gaat het tempo verder omhoog en laat ik de man in mijn wiel passeren. 'k Heb geen zin om deel te zijn van het gevecht voor de laatste bocht en laat hen het verder met z'n drieën uitvechten.

Na nog een half rondje op dit parcours ga ik even langs de heren om te vragen of ik niet teveel gestoord (in de weg gereden) had. De MTB-er had "liever dat ik nog even doorgereden had ipv hem voorbij te laten gaan", dus dat complimentje steek ik graag in mijn zak. Vervolgens maar even de Noordlus verkennen. Hier ligt nog meer water op het parcours en na al een paar keer een kletspoot gehaald te hebben doe ik maar even wat rustiger aan. Af en toe is het goed opletten waar het duidelijkste spoor ligt, want niet alle bordjes staan nog langs het pad. Bij terugkomst nog maar een keertje de Zuidlus op tempo, maar dit keer ben ik ietwat overmoedig in een bocht. M'n voorwiel breekt uit en bij de correctie graaft het in... dus plat op m'n snufferd. Blij dat ik m'n helm op had, want even duizelt het wat nadat ik de grond een kopstoot heb gegeven. M'n vinger heeft blijkbaar klem gezeten onder het stuur, dus even kijken of alles nog functioneert. Gelukkig geen schade behoudens de deuk in mijn ego, dus opstappen maar weer.

Nadat ik de ronde afgemaakt heb, terug naar huis. Tegen de wind in, dus pak ik de kortste route. Vanaf Aquabest kom ik zo door een voor mij onbekend deel van Eindhoven, maar als ik de Boschdijk nader herken ik het wel weer. De fiets ziet er niet uit... wat een blubber, dus na zelf eerst gedoucht te hebben, is de fiets aan beurt. Ik heb maar net genoeg aan twee emmers water om alle vuil weg te krijgen... Een tuinslang was nu wel makkelijk geweest.

In totaal net geen 60km gereden met gemiddeld 23.5km/u. Het MTB-parcours in Best is niet zeer uitdagend, maar kan op flinke snelheid gereden geworden (zeker als het droog is) en dan heb je je techniek toch wel nodig. De kombochten rijden lekker en met een paar springschansjes is dit zeker een parcours met hoge fun-factor. Ik kom nog wel eens terug, maar dan wel als het iets minder modderig is.