De afgelopen 2 maanden, wel getrapt, maar geen meter vooruit gekomen (in de sportschool; mijn minitochtje van 20km in december, waarbij een leeglopende achterband en koude en natte omstandigheden ervoor zorgden dat ik veel eerder huiswaarts keerde dan gepland). Het heerlijke milde winterweer van dit weekend bracht verandering. Met een o zo lekker zonnetje (vandaag nog wat meer dan gisteren) voerden beide weekenddagen over witte wegen. Zei ik net niet mild winterweer? Jazeker... maar er lag dan ook geen sneeuw. Werkelijk niet te geloven, maar waar iedereen de hand op de knip moet houden tijdens de huidige economische tijden, kan het voor gemeenten en provincies blijkbaar niet op en wordt er voor een godsvermogen aan zout op de wegen gestort. Dat de weersverwachtingen een stabiel weerbeeld aangeven van droog en zonnig weer met temperaturen die in de nacht hooguit net even onder nul komen, doet er blijkbaar niet toe. De strooimachines hebben zelfs de kleinste boeren landweggetjes weten te vinden.

Het strooibeleid heeft dan ook niets meer met het weer en de omstandigheden op de weg te maken, het is puur en alleen een verzekeringskwestie (of zijn alle fietszaken in handen van de gemeente? dan weet ik nog wel een andere reden te verzinnen, want de stalen ros roest onder m'n reet weg). Waarom strooien we eigenlijk niet door tot in juli en augustus, ook al vallen de mussen massaal van het dak, want, stel je voor dat het weer toch omslaat. Gewoon het hele jaar rond dagelijks strooien, verdubbelen we meteen de wegenbelasting, want ja, zout en ZOAB gaat niet zo goed samen. O wacht, nog beter: we importeren een zoutvlakte en vervangen asfalt door een zoutlaag (een simpel rekensommetje laat zien dat dat perfect haalbaar is: Het Nederlandse wegennet neemt ongeveer 1000km² in beslag, maar in Bolivia ligt een zoutvlakte die 10x zo groot is en grofweg genoeg zout bevat om iedere weg in nederland van 5m zout te voorzien). De pest voor je nieren, en ook niet al te best voor mensen met een hoge bloeddruk, want het is zouthappen wanneer je je op straat waagt. Vervelend, want het verhoogt de werkdruk van de huisartsen nog verder. Weet je wat, halen we dat ook gewoon uit het basispakket. Komt mooi uit, want hun levensverwachting neemt daarmee drastisch af, kunnen we toch de zorgkosten drukken. O ja... de Nederlandse flora zal de verzilting niet aan kunnen, maar ook dat is geen probleem: we geven het land terug aan de zee!

Een stukje door België was een genot: droge wegen! En je glijdt niet weg in de bochten (ja, je leest het goed: het is daar juist niet glad)! Onderweg heb ik vooral lekker om me heen gekeken en genoten van de planten en bomen die nu gelukkig nog voldoende zoet water kunnen vinden. Het fietsen ging wonderwel lekker, al was het aardig bikkelen vanaf het moment dat de teller op zo'n 60km stond, zeker tegen de toenemende wind in. De teller van 2012 is in ieder geval weer van de 0 af, de eerste 140km zitten er alweer op. En vanavond... hoeft er geen zout over de aardappels.