Het bordje leeg
2012-06-17 17:02:53
Helaas viel Valkenswaard-Valkenburg-Valkenswaard gisteren in het water. Het had 's nachts hard geregend, dus was de weg zeiknat en bovendien liet buienradar zien dat in Limburg nog menig bui actief was en zou worden. Kortom, nadat de wekker om 5.55u stond, ben ik toch maar weer m'n nest terug in gekropen. In Eindhoven, is het vervolgens de hele dag droog gebleven, maar van de mannen die wel gereden hebben, heb ik wel begrepen dat ik de juiste beslissing had genomen.

Ter verzachting van het leed was vandaag de Leudaltocht, een vrije toertocht georganiseerd door de eigen club: Brabantia. De tocht voert over rustige wegen door een landschap met ver zicht. Tot aan de pauze gaat het vlot, want de wind staat in de rug, maar daarna mogen we de borst natmaken. Er wordt gegrapt dat nu de rest op kop mag, want het eerste deel hebben we met 6 man op kop gereden, terwijl de rest lekker in het wiel zat.

Niet is minder waar, want het komt op dezelfde namen neer; sterker nog, er zijn nog maar 3 over die op kop durven rijden. Onze bordjes worden niet alleen door de anderen leeggegeten, maar vandaag eet de wind lustig mee. Windkracht 5 (gemeten op de weerstations, in het open veld kan het wel eens 6 zijn geweest) op kop valt niet te onderschatten. Maar... toen ik het even lastig kreeg na ongeveer 6km op kop gereden te hebben met een hartslag oplopend tot 190bpm, en vroeg om over te nemen, bleef het antwoord uit. Dan zelf maar de boontjes doppen. Samen met Toon (een echte diesel) maar weer verder op kop sleuren. Wanneer Valkenswaard nadert, en de laatste kilometers voor de wielen liggen, zijn er ineens meer mensen bereid om op kop te rijden. Een kransje erbij geschakeld, en het tempo gaat omhoog. Het viaduct over de A2 doet zeer, maar er is vandaag al wel meer pijn verbeten, dus dit kan er ook nog wel bij. Richting Waalre rijdt er een renner voor ons, keurig gesoigneerd, een vogel voor de kat, dus nog eens gas erbij. In zijn wiel wil hij ook wel even tonen wat hij waard is, dus gaat het met 42km/u tegen de wind in naar Eindhoven.

De groep is nu echt niet meer compleet en veel van de aanhang is eraf gewaaid. Bij de stoplichten draait nog meer volk af, maar ik wil de rit wel gewoon uitrijden, dus nog 'even' via Veldhoven naar Zandoerle, waar start/finish is. Wederom staat de wind pal op kop en het valt niet mee om de teller op fatsoenlijke waarden te houden. Af en toe zakt het tempo terug naar 30km/u, maar dat geeft dan wel weer de prikkel om de pijnprikkels toch nog wat meer te negeren. Een onbekende renner heeft zich in mijn wiel genesteld, en gelukkig is hij ook bereid om nog wat stukjes op kop te rijden. Zo komen we uiteindelijk toch in Zandoerle aan.

Een glas appelsap heb ik wel verdiend, en die suikers zijn ook hard nodig. Ohhh, wat doen de benen zeer. Er blijken twee masseuses bezig te zijn twee renners te masseren. Bij navraag blijkt deze service niet inclusief, ze vragen er 5 euro voor. Een betere blik op hun handelingen doet inzien dat het zeker geen sportmassage is, en alleen oppervlakkig gekneed wordt. Bovendien zijn de dames niet de jongste meer... ze zouden er zelf geld voor over moeten hebben om aan zulke gespierde jonge benen te zitten :). Bovendien zie ik het niet zitten om na lang wachten, en plat liggen nog weer op de fiets te stappen om thuis te komen. Dus na nog wat nagepraat te hebben met collega renners, weer de fiets op, en ditmaal voor de wind naar huis. Ik citeer nog even: "Fijn, Gert-Jan, dat jij erbij was, want ik kon het niet doen op kop" :).

In totaal 155km, met 33km/u gemiddeld. Niet onaardig met zo'n wind en het telkens moeten wachten op de meerijders.