Luxemburg 2012
Rondom Pinksteren kijk ik uit naar mooi weer om op korte termijn een kleine week Luxemburg aan te doen. Vanaf het pinksterweekend lijkt het zowaar goed weer te worden, nadat de lente haast herfst leek te zijn. Gauw een hotel boeken, wat nog niet zo makkelijk blijkt omdat heel Nederland besloten lijkt te hebben in Luxemburg door te brengen, maar toch nog een leuk hotelletje weten te vinden waar nog een kamer beschikbaar is. 5 dagen prachtig weer leveren 5 mooie ritten op, hieronder beschreven.
Dag 1: 26-05-12 : Esch-sur-Sûre - rondrit 1 (98.8km, 1480hm)
Na een vlot verlopen reis, inclusief creatieve, Belgische 'deviation' over smalle weggetjes kom ik omstreeks 9.45u aan in het Luxemburgse Esch-sur-Sûre, een idyllisch dorpje in de binnenbocht van een meanderende rivier. Ik kan vanmiddag pas inchecken, dus dan maar even omkleden bij de auto en kort na 10u stap ik op de fiets. Al gauw blijkt dat de hellingsgraad niet de enige tegenstander is, ook de wind weet mee te spreken. De windmolens draaien volop en bij toeval ben ik tegen de wind in vertrokken, iets waar ik niet rouwig om ben. Er zijn hier vrij lange plateaus zodat je na een klim pal in de wind komt en daarmee de 'klim' een stuk langer wordt. De minutieuze voorbereiding was niet echt nodig, want naast keurig asfalt, is ook de bebording hier keurig in orde, en is navigeren een peulenschil.
De route, die ik op bikemap.net gevonden heb, doet allerhande kleine dorpjes aan en voert vooral over rustige wegen. Zo nu en dan tref ik een andere wielrenner of rijdt er een auto voorbij, maar druk kan je het niet noemen. Bijna ieder dorp heeft wel een kerk, maar het naastgelegen café is doorgaans gesloten. Vanaf km 50 kijk ik uit naar een terrasje, maar pas op 80km vind ik een café dat open is (het terras bestaat uit 1 tuintafel met stoelen), maar de ice-tea smaakt er niet minder om. De zon brand er goed op, dus wat verkoeling is zeer welkom.
Een blik op mijn kaartje doet vermoeden dat de laatste 20km slechts afdalen is. In deze 'afdaling' moet echter de ketting zo nu en dan toch echt naar helemaal links. Vaak kunnen de korte hellinkjes in dit stuk op de macht gedaan worden, maar zo nu en dan lukt dat niet meer. De klimmen van de eerste helft van de rit zitten toch aardig in de benen; er moest dan ook geregeld 10% overbrugd worden. Wanneer het landschap iets meer glooit en de steile stukken voorbij zijn, volgt een prachtig uitzicht op het samenspel van wind en aren: het graan golft, erg mooi om te zien.
Het laatste stukje langs de rivier naar het hotel zou een makkie moeten zijn, ware het niet dat er borden staan "route barree"... tja, die heb ik onderweg wel vaker gezien, maar dan kon je er op de fiets nog best langs, dus op goed gelukt doorrijden. Hier blijken de borden echter wel volledig terecht geplaatst, want er doemt een gapend gat op: de weg is 2m uitgegraven en er wordt een stuk brug aangelegd. Over een noodweggetje kom ik nog een endje verder, en als ik wat bouwvakkers zie, vraag ik of ik erlangs kan. Ze vertonen enige aarzeling, maar blijkbaar is mijn overtuiging genoeg. Het 'pad' bestaat uit een smalle richel stenen gevolgd door een balans-act over wat planken, met daarna een opstap van 70cm. Op gewone schoenen al een aardige toer, maar op mijn klik-klakkers kan ik zo het circus in. De man helpt me met m'n fiets en dan sta ik op de gloednieuwe brug. Hij waarschuwt met dat de andere kant er net zo uit ziet. En hij heeft gelijk. Dit keer zonder hulp moet ik de rare bokkesprongen maken met fiets in de hand. Voorzichtig, maar trefzeker de evenwichtskunsten herhaald en de rit kan vervolgd worden, maar niet voordat ik deze hindernis op de foto heb gezet. Een laatste ommetje over de stuwdam doet nog een kleine helling aan, waar nogmaals 10% geklokt wordt, maar dan volgt het laatste stukje afdalen naar het hotel. De teller staat bij terugkomst op 98.8km met 1480 hoogtemeters, afgelegd met 27.5km/u gemiddeld. Een heerlijke frisse douch spoelt de mix van zweet, stof en zonnebrandcrème weg, en dan mogen de beentjes omhoog.
Dag 2: 27-05-12 : Esch-sur-Sûre - rondrit 2 (134.9km, 2140hm)
Een zware rit vandaag. Gebaseerd op de grote lus van de Jean Nelissen Classic van 2008 voert een lus van 135km door het op-en-af van Luxemburg. De zon belooft ook vandaag weer flink zijn best te doen en dan krijg ik het nogal eens lastig omdat de radiator oververhit raakt. Daarom op tijd op pad (8.50u zit ik op de fiets). Het begin lijkt wat op de route van gisteren, maar er wordt op verschillende punten net anders doorgestoken, dus toch voldoende variatie. Na Diekirch volgt een stuk waar wat extra genavigeerd moet worden. Blijkbaar heb ik toch een verkeerde afslag gepakt, want de geplande doorsteek (fietspad o.i.d.) door het bos kom ik niet tegen. In plaats daarvan bereik ik de plaats Beaufort, toepasselijke naam voor de rit van gisteren, maar... zo zal blijken, ook voor vandaag. In deze lus zit een vervelende klim met stukken boven 15%, maar hoe het zich verhoudt tot de geplande route, zal ik nooit weten. 
Dan volgt een lekker stuk langs de rivier, licht omlaag, naar Vianden. In Stolzenbourg gaat het haaks links en tegelijkertijd ook flink omhoog. Wat een k**klim zeg. Vol in de zon raakt mijn motortje over de kook, maar moet wel 17% (aldus het bordje bovenaan dat in omgekeerde richting de afdaling aankondigt) gekraakt worden. Het steile stuk is erg lang, want hier is de wegenmaker zuinig met asfalt geweest. Niets haarspeldbochten, gewoon recht tegen de heuvel omhoog. Bovenop, voor de kerk zie ik een oude waterpomp. Het bordje geeft aan dat het geen drinkwater is, maar dat maakt niet uit. Kop eronder en het zweet uit mijn ogen wassen, lijkt me een goed plan. Twee slingers aan de hendel doen echter beseffen dat het ding stuk is. Bah... dan maar verder en hopen dat er na de afdaling een caféetje te vinden is. Gelukkig blijkt dit makkelijker dan gisteren en een koude ice-tea doet wonderen. Bij binnenkomst werd ik al toegelachen door de bardame toen ze mijn twee bidons zag. Zonder problemen krijg ik ze beide gevuld. Hartelijk dank! 
Na een stukje op en af langs de rivier volgt de volgende klim. Deze loopt lekker: in de schaduw van de bomen, zo'n 6% en dat geeft me weer moed voor de nog komende 50km. Na een stukje (3km) met de billen bijeen over de 'autoweg' (waar men 110km/u mag), mag ik er weer vanaf en zie een brasserie. Ik heb honger (en al een tijdje zitten uitkijken naar een fatsoenlijke plek voor een hapje eten) en ga aan voor een Hollandse hap (en dat zo dicht bij de Duitse grens): kroketten met friet (en wat salade). Het gaat er maar al te goed in evenals twee koude glazen drinken. Met opnieuw gevulde bidons gaat de reis verder, en weer weet ik een doorsteek (fietspad/smal weggetje) door het bos te missen. Geen punt, het alternatief is 2km om, maar heerlijk door de schaduw, langs een rivier in licht dalende lijn. Niet zo heel veel verder pik ik de geplande route weer op.
De laatste klim van de dag dient zich aan, en hier moet ook nog flink op de pedalen getrapt worden: doorgaans 7% met af en toe een stukje 10%. Wetende dat hierna slechts afdaling volgt tot aan het hotel, mag de laatste energie uit het lijf, en trap ik de hoogtemeters vlot weg. Of het een lekkende radiator is, of de koppakking kapot, weet ik niet, maar het zweet gutst er weer uit. In dalende lijn doet de rijwind wonderen en toch redelijk fris kom ik beneden aan. Nog even op de pedalen om bij het hotel te komen, en dan draai ik de fiets de garage in. Missie geslaagd.Vandaag zijn 134.9km afgelegd met daarin 2140hm en het tempo lag, door de zwaardere rit en vooral ook de hogere temperatuur, met 25.6km/u beduidend lager dan gisteren.
Dag 3: 28-05-12 : Esch-sur-Sûre - rondrit 3 (66.1km, 1200hm)
Na de flinke tocht van gisteren mag het vandaag iets minder. Ik heb een ronde met niet al te steile heuvels van 85km uitgestippeld. Wederom over uitgestorven wegen voorzien van prachtig asfalt gaat het vandaag met de handjes op het stuur. De eerste helling is wel even de ergste, want met koude benen mag meteen 11% overwonnen worden, maar daarvoor mag vandaag de triple gebruikt worden. Daarna volgt een stuk afdaling en een korte, maar fikse knik omhoog. Achternagezeten door zo'n k*tkeffertje dat z'n tanden wel in je hielen wil zetten, blijkt dat je toch nog wel een stukje vlotter kan klimmen dan gedacht. Na 100m houdt hij het eindelijk voorgezien en kan ik weer met een gerust hart plaatsnemen in het zadel.Glooiend gaat het verder en op 50km zie ik een leuk terrasje. Tijd voor een verfrissend drankje. In de volgende klim merk ik dat de 'tik' die ik al enige tijd met rechts voelde erger lijkt te worden. Ik meende dat ik ruimte voelde tussen mijn (al behoorlijk versleten) schoenplaatje en pedaal, maar bij inspectie blijkt het probleem groter: er zit flink ruimte bij de trapas. Hier zo onderweg kan ik er verder weinig aan zien, en om te voorkomen dat ik meer kapot maak dan me lief is besluit ik de laatste lus van 20km te laten zitten en rechtstreeks terug naar het hotel te gaan. Daarbij mag ik nog even in de afdaling van Eschdorf naar Esch-sur-Sûre, en die loopt heerlijk, redelijk overzichtelijk en een beetje zigzaggend en goed naar beneden. Morgen mag ik hier vanuit de start omhoog... dat wordt nog wat.
Het blijkt niet gemakkelijk te zijn hier een fietsenmaker te vinden (vooral Google laat me hopeloos in de steek), en bovendien zie ik dat er gewaarschuwd wordt voor Luxemburgse fietsenmakers. Die blijken meer kapot te maken dan te repareren. Ik tref nog een paar andere Nederlandse wielrenners die in het hotel verblijven (en aan het inpakken zijn; ze vertrekken dadelijk), en ik waag het erop: hebben zij wellicht zo'n stervormige sleutel om de trapas los te krijgen? Zowaar! Ik heb geluk. In een paar tellen heb ik de trapas los. Al gauw is duidelijk wat het mankement is: het rechter bottom-bracket lager is flink versleten. De krachttoeren van de afgelopen dagen in de heuvels hebben de zaak flink verergerd, vandaar de extra ruimte en zo nu en dan gekraak. Nu ik weet wat ik kapot draai, kan de boel eerst wel weer in elkaar. Dit houdt de komende dagen nog wel uit, en thuis maar gauw vervangen. Dat scheelt weer een trip en zoektocht naar een fietsenmaker.
Met dit alles, is vandaag een echt rustdagje geworden (slechts 66.1km gefietst, wel 1200 hm, 24.7km gemiddeld); energie opdoen voor morgen. Nu ik de middag nog voor mezelf heb, is het tijd voor een lekkere kop thee op het terras, met laptop op schoot om een verslagje te schrijven en de routes van morgen en overmorgen voor te bereiden. De zon schijnt nog altijd volop, al komen er toch wat meer wolken voorbij dan de afgelopen dagen.
Dag 4: 29-05-12 : Esch-sur-Sûre - rondrit 4 (110.8km, 1855hm)
Vandaag staat weer een flinke tocht op de planning. 110km met een fiks aantal hoogtemeters. We kunnen wel spreken van een BIG dag aangezien ik vandaag niet minder dan 5 zogeheten BIGs aan doe en van mijn lijstje mag wegstrepen. Zoals al aangekondigd, mag vandaag weer vanuit de start geklommen worden. De afdaling van gisteren gaf aan dat het stevig klimmen zou zijn, en dat klopte. Na een lang steil stuk, volgt een uitloper, die de hartslag weer even kan doen zakken. De doorsteek over een plateau naar Bourscheid mag dit keer eens met de wind van opzij i.p.v. recht van voren, ook wel eens lekker. En dan volgt een prachtige afdaling naar Goebelsmühle. Mooi lopende bochten, goed asfalt en prima overzicht.
Via een lusje langs de rivier met wat op en af, klim ik nogmaals naar Bourscheid vanaf de kant die ik in de afgelopen dagen al tweemaal heb afgedaald. Ook hier moet weer stevig gewerkt worden, maar met vereende krachten kom ik boven. In Diekirch volgt een extraatje: de klim naar de militaire kazerne (Op den Häreberg). Aangezien je hier niet door de poort mag om aan de achterkant af te dalen, gaat het via dezelfde kant weer terug. De route vervolgt richting Vianden, waar weer geklommen moet worden, maar ditmaal met prachtig uitzicht op het kasteel van Vianden. Bovenop hoop ik een restaurantje aan te treffen voor een hapje en drankje, maar deze blijkt (hoe krijgen ze het hier voor elkaar tussen 12 en 14) weer eens gesloten te zijn. 
Via verschillende kleine dropjes kom ik in Hoscheid, waar ik mijn aantekeningen verkeerd lees en een verkeerde afslag neem. Dit brengt me wel bij een geopend restaurantje, waar het blijkbaar goed eten is, want alle lokale werktroepen eten hier hun bordje middageten. Ik bestel een grote ice tea zonder prik (hij heeft alleen klein, dus doe dan maar 2) en een tosti. Het staat niet op de kaart, maar de kok is zo vriendelijk om dat voor mij klaar te maken. Zodra ik de ice-tea in mijn glas giet, blijkt dat het 'bruisend' is. Bah!... en ik heb er nog wel 2 flesjes van voor me staan. Met vinger op de fles schudden maar en voorzichtig het gas laten ontsnappen. Het echtpaar aan de tafel tegenover mij kijkt bedenkelijk naar deze taferelen, maar zo krijg ik de prik er toch redelijk uit. De tosti had iets warmer mogen zijn, maar smaakt toch erg goed. Met aangevulde energie ga ik weer op pad, maar niet voordat ik even gevraagd heb waar ik nu precies zit. Ik vraag om even aan te wijzen waar ik me op de kaart nu bevindt... Te moeilijk... welke grote weg loopt er hier voor het restaurant langs?... ook geen idee. Zit ik ten Noorden of Zuiden van Hoscheid (2km hier vandaan)? Ten Zuiden is het antwoord. En dat blijkt nog fout te zijn ook! Wat een stel oelewappers hier zeg. Hoe dan ook, ik ben teruggereden naar Hoscheid en wist vanaf daar de route weer op te pakken en even later zag ik ook waarom ik me vergist had, ik had per ongeluk 1 aanwijzing overgeslagen en te vroeg naar de volgende gekeken. Hoe dan ook, het pad was weer gevonden en niet veel later was het tijd voor het laatste uitstapje van vandaag: de klim via Harderbach naar Maseler, een doodlopende weg naar de top. Het wegdek is anders dan ik hier gewend ben, van echte Waalse kwaliteit, kan je wel stellen. Goed oppassen in de afdaling dus. Terug in Esch-sur-Sûre staan er 110.8 km op de teller en blijk ik zowaar een beetje verbrand (morgen toch maar weer wat smeren). Er zijn vandaag 1855 hoogtemeters overwonnen en met 25.9km/u is het tempo toch wel iets gedrukt door het spoorzoeken.
Dag 5: 30-05-12 : Esch-sur-Sûre - rondrit 5 (90.4km, 1730hm)
De laatste dag met mooi weer, zo luidt de voorspelling, en dus voorlopig de laatste dag op en af. De rit voert noordwaarts om de laatste BIG-klim in deze regio mee te pikken: de côte de Munshausen. Het klimmen gaat toch wel wat lastiger, met alle kilometers (en vooral hoogtemeters) van de afgelopen dagen in de benen. Toch draait het op een iets lichter verzet nog soepel genoeg om met goed fatsoen boven te komen. Het zitvlees heeft ook behoorlijk te lijden gehad en protesteert zo nu en dan wat. Na menig klim en afdaling volgt een prachtige klim naar Consthum: niet al te steil en regelmatig en lang genoeg om echt lekker in je ritme te komen. Bovendien biedt het bladerdak verkoelende schaduw, want ook vandaag brandt de zon er stevig op, zo tussen de wolken door. De afdaling mag er ook zijn, want de teller gaat tot boven de 80km/u, en daarna hard in de remmen om de afslag te kunnen halen.
De volgende klim naar Bourscheid volgt over de eerder geroemde afdaling (in omgekeerde richting dus). Door het bos slingert de weg naar boven met bijna geen verkeer. Nog een klein ommetje over de Cote de Eschdorf volgt om met diens afdaling de rit te besluiten. Met 90.4km en 1730hm (26.2km/u gemiddeld) op de teller is het mooi geweest. Vanmiddag lekker op het terras en morgen weer naar huis, tijd om het lijf weer even wat rust te gunnen.
Dag 6: 31-05-12 : Terugrit
Alvorens het land uit te gaan, nog even de tank volgooien. Hier in Luxemburg kan je nog met een glimlach op je gezicht wegrijden van het tankstation, want terwijl de prijzen in Nederland rond de €1.70 liggen voor een liter euro 95, tel je er hier €1.36 voor neer. Richting Bastenaken pakt de Garmin nog wat binnendoorweggetjes, daarna is het 'immer gerade aus' over de snelweg naar Eindhoven.
